26/4/2019

We zijn onderweg!

Die laatste dagen voor vertrek… we voelen allebei zo de spanning en kriebels. Wat gaat komend jaar ons brengen, wordt het afscheid nemen van iedereen moeilijk? Wat moet er allemaal nog gedaan en geregeld worden? …dan tillen we de allerlaatste spullen de trap af, de auto in, trekken de deur achter ons dicht en in de auto naar mijn ouders komt er een gevoel van rust: alles is geregeld, nog 24 uur en dan gaan we!

De volgende ochtend volgt het Paasontbijt met de familie, nog even een gezellig moment samen, genietend van hagelslag, Paasbrood en gekookte eitjes. Dan is het tijd om te gaan, op naar Joost z’n ouders die ons naar het vliegveld brengen. Mijn ouders gaan niet mee, mijn vader vindt dat te moeilijk en dat snappen we maar al te goed. We nemen afscheid bij de deur, mijn broertje brengt ons namelijk weg. Het afscheid gaat niet zonder tranen, logisch… Nog een laatste knuffel en dan gaan we echt…

Aangekomen bij Joost z’n ouders eten we een soepje, vertellen we hoe spannend we het vinden maar ook hoe erg we er naar uitkijken en staat Joost z’n moeder nog even in het zonnetje want het is tenslotte wel haar verjaardag. Niet echt een leuk kado van ons om weg te gaan… 😉 En dan is het eindelijk tijd om te vertrekken: op naar Eindhoven Airport!

Eenmaal op het vliegveld aangekomen hebben we binnen een paar minuten onze backpacks in de flightbags (zeker aan te raden als je met een backpack reist, zodat als je bandjes etc niet kapot gaan!) en is het moment daar dat we ook van Joost z’n ouders afscheid moeten nemen. Ook deze valt weer zwaar, afscheid nemen is gewoon lastig voor zo’n lange periode…

Na de check door de douane voelen we ook enigszins opgelucht: het afscheid nemen van iedereen, waar we tegenop zagen, is achter de rug en we zitten allebei niet huilend in een hoekje yeyyyy! Al komen we er op dit moment wel achter dat Joost z’n pinpas kapot is, lekker begin van de reis…. oeps! We halen onze schouders op, ‘we hebben gelukkig meerdere pasjes mee, we komen er zonder die pas ook echt wel!’ tijd voor een biertje: proost op onze WERELDREIS!

De vlucht naar Boedapest verloopt heel snel, ook de bagage is weer snel uit het vliegtuig. Even de flightbags eraf, weer op onze rug en hoppa: naar buiten opzoek naar de bus.

We vinden de bus al snel: Bus E100 richting het centrum. In een klein half uurtje staan we midden in Boedapest. Voor mij niet de eerste keer, voor Joost wel. We moeten een kwartiertje lopen naar ons hostel, ik had dit van te voren al even opgezocht, nu pas voelen we echt hoe het is om te lopen met zowel voor als achterop een rugzak. Ja, zwaar dus, goh…. Maar ach we moeten hieraan gaan wennen voor de komende tijd 🙂

We vinden de bus al snel: Bus E100 richting het centrum. In een klein half uurtje staan we midden in Boedapest. Voor mij niet de eerste keer, voor Joost wel. We moeten een kwatiertje lopen naar ons hostel, ik had dit van te voren al even opgezocht, nu pas voelen we echt hoe het is om te lopen met zowel voor als achterop een rugzak. Ja, zwaar dus, goh…. Maar ach we moeten hieraan gaan wennen voor de komende tijd 🙂

Sneller dan verwacht vinden we het hostel, we gaan een heel oud gebouw binnen en een paar deuren door vinden we de incheckbalie. Na weer wat gedoe met nu ook mijn pasjes lukt de betaling dan toch, het meisje laat ons het hostel en onze kamer zien en wenst ons een goed verblijf. YES, we zijn er! Het voelt allemaal nog zo onwerkelijk dat we nu echt zijn begonnen… Eerst tijd om te gaan eten: het is inmiddels half 10 en we sterven van de honger. Gelukkig zit er bij ons om de hoek een leuke straat met wat restaurantjes. Snel wat eten en tijd om naar bed te gaan, we zijn helemaal gesloopt door alle spanning en emoties maar zo blij dat het nu eindelijk echt is begonnen!

Read all about it

Laatste blogs

Alle blogs